🌰 Muisje en Egel onder de lavendel

Op een zonnige dag besloten Muisje en haar vriend Egel dat het tijd was voor iets bijzonders. Muisje had eikeltjes geroosterd en daar koffie van gezet, terwijl Egel zijn beste koekjes had gebakken. Samen gingen ze op zoek naar een rustig plekje om alles op te eten.

“Niet meer midden in het gras,” zei Muisje, “want Lady het hondje holt daar altijd rond. Voor je het weet vlieg ik weer de lucht in.”
Egel lachte en knikte. “Laten we onder de lavendelstruik gaan zitten. Daar ruikt het heerlijk en daar komt geen hond.”

En zo liepen ze samen naar de grote lavendel, waar de paarse bloemetjes zachtjes wiegden in de wind. Ze spreidden een klein kleedje uit, zetten de koffie neer en legden de koekjes erbij. De geur van de lavendel maakte hen zo kalm, dat hun oogjes langzaam dichtvielen. Voor ze het wisten, sliepen ze samen in.

Plok. Een koude druppel viel op Muisje’s neus. Ze schrok wakker. “Hé, het regent!” riep ze zacht. Egel knipperde met zijn ogen en voelde de regen langs zijn stekels lopen. “Kom, we moeten schuilen!”

Ze renden zo hard ze konden naar een oude boomstronk. Daar kroop een donker, knus holletje onder, precies groot genoeg voor hen beiden. Het rook er naar mos en aarde, maar het was droog. Egel schudde de regendruppels van zijn stekels, terwijl Muisje giechelde: “Eerst in slaap vallen van de lavendel en nu wakker worden van de regen, wat een dag!”

Ze pakten de koffie en koekjes weer tevoorschijn. De koekjes waren een beetje vochtig aan de randjes, maar dat gaf niet. Buiten tikte de regen zachtjes op de boomstam, alsof iemand een liedje voor hen speelde.

En zo zaten Muisje en Egel samen in hun veilige holletje, knabbelend aan koekjes, nippend van de warme eikeltjeskoffie, en luisterend naar het mooiste regenconcert dat ze ooit hadden gehoord. 💛

het plaatje van muisje en egel is door AI gegenereerd.