Lady en ik.

 

Lady en ik, gaan aan de wandel.

Lady laat even weten met haar lichaamstaal, dat ze wel even naar buiten wil. Ze gaat dan met haar rug tegen me aan hangen en veegt met haar voorpoten over mijn handen.

Als ik dan vraag: ”moet ik mijn schoenen aan doen?” dan gaat ze van mijn schoot af en tikt ze met haar neus tegen mijn voet.

Dan ben ik dus eigenlijk wel verplicht om op te staan. Een vest aan te trekken en mijn schoenen aan te doen. Ik pak de sleutels van de haak, die eruit ziet als een hondenkop en doe die in mijn zak. Die sleutels dan he, niet die hondenkop.

Ik rits mijn vest een stuk dicht. En samen met lady loop ik naar buiten, de galerij op. Daar staat de wandelwagen van Lady. Ik besluit om een korte ronde te lopen met haar, maar wel met haar wagen. Dan heb ik nog een beetje steun met lopen. En stel dat er wat gebeurt, dan kan ze alsnog in haar wagen.

We lopen samen de galerij af naar de lift. Bij de lift haal ik de lift naar boven. De lift blijft heel lang beneden en gaat dan ineens naar de 2^e verdieping en komt daarna pas naar mijn etage. Ik weet niet wat er precies gebeurt, maar ik ga dus weer naar boven en dan pas weer naar de begane grond. Wat blijkt, staat mijn buurvrouw tegen een dame van de schoonmaak te zeuren en te klagen, zoals ze altijd kan klagen. Dit keer wel in het Russisch, maar ik hoor aan haar intonatie, dat het geklaag is.

Ik loop van haar af naar de andere kant naar buiten en ga met Lady aan de wandel. Ik zou niet echt lang gaan wandelen, maar toch wel minimaal een kwartier. Dan maar onderweg een keer stoppen en op een bankje rusten. Ik wil er zeker van zijn dat deze dames niet meer in de hal zijn als ik weer thuis kom.

Lady moest een plas en loopt verder overal lekker in het gras te snuffelen. En ze heeft totaal geen interesse in de fietsers die aan komen rijden. Een moeder met twee kinderen, tenminste, ik ga ervan uit dat het de moeder is. De fietsers stappen af en gaan Lady uitgebreid staan bewonderen. De dame vertelt dat ze thuis ook een chihuahua hebben. Ik vertel dat Lady een kruising is tussen een chihuahua en een pommeriaantje. Ze vinden Lady zo leuk en lief….

Even later stappen ze weer op hun fiets en tuffen verder. Nog geen drie meter verder gaan ze de hoek om. En wij lopen rechtdoor, want hier om de hoek staat nog geen bankje. Nog twee paadjes voorbij gaan wij wel de hoek om. Het ruikt nu niet zo fris, want er zit op dit moment blauwalg in de sloot. De sloten hier stromen niet goed door en dan hebben we al snel last van de blauwalg.

Halfweg dit paadje staat een bankje. Daar gaan we even uitrusten. Ik kijk op de grond naar de plantjes en de bloempjes en twijfel van wat ik zie. Ik zie wel veel klaver, maar die ene daartussen, die twijfel ik over. Dus maak ik een foto en laat m aan Botje zien. Wat zegt Botje...:” het is een klaver vijf. Dat is een hele zeldzame geluksklaver. Ik besluit om het topje van het plantje te plukken, om hem thuis in een boek te drogen. Voorzichtig leg ik de klaver in de wagen van Lady. Als we een poosje hebben gezeten, dan lopen we weer verder. Maar dertig stappen, nog net eens zoveel. En we komen een langharig hondje tegen. Een Chipom. Dus net zo een als Lady, maar dan langharig. En deze is een jaartje jonger. Samen hebben die twee een poos over het grasveld gerend en het mannetje besloot om heerlijk over het gras en wat daar verder lag, te gaan schuiven. Het vrouwtje zegt: ”die moet straks dus in bad.”

Na een poosje spelen zijn we beide weer op weg gegaan naar huis. Op een grasveldje verderop vond Lady het nog wel even nodig om ook te gaan schuiven met haar hals over het gras.

Heeft ze maar een keer gedaan en zijn we verder gelopen naar huis toe. Thuis heb ik de klapdeur beneden wel even open gezet, dan kon de vloer daar wat beter drogen, anders gaat dat raar ruiken daar. De schoonmakers waren weg en mijn buurvrouw ook. We hebben de lift naar boven genomen en de Lady wagen geparkeerd. Binnen hebben we lekker een kop koffie genomen en hebben de tv een poosje aangezet.